Na ovoj stranici SKGO objavljuje odgovore Stručne službe SKGO na pitanja koja iz lokalnih uprava dobija u vezi sa funkcionisanjem lokalne samouprave u različitim oblastima i sa primenom nadležnosti i poslova gradova i opština.
Odgovori su dati polazeći od prethodnih iskustava, uvida i gledišta Stručne službe SKGO o primeni nadležnosti lokalne samouprave, od potvrđene dobre prakse u gradovima i opštinama, kao i od iskustava saradnje SKGO sa partnerima iz republičkih institucija i različitih organizacija koje sarađuju sa lokalnim vlastima u Srbiji. Odgovori Stručne službe SKGO ne predstavljaju zvanično tumačenje primene propisa koji uređuju rad lokalnih vlasti, nego njeno mišljenje u vezi sa konkretnim pitanjem koje je postavljeno.
Baza pitanja i odgovora može se pretraživati preko pojma koje se pojavljuje u određenom pitanju ili odgovoru i preko tematskih oblasti, odnosno podtema, koje čine delove nadležnosti lokalne samouprave u Republici Srbiji.
Sve predloge i komentare u vezi sa ovim servisom možete poslati na e-mejl pitaj@skgo.org
Postavite pitanjeKoji akt donosi lokalna poreska administracija u slučaju kada dobije zahtev od organa za imovinsko pravne odnose, njene jedinice lokalne samouprave, za dostavljanje akta o tržišnoj vrednosti građevinskog zemljišta, a kako je propisano Zakonom o pretvaranju prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu ("S. glasnik RS", br. 64/2015 i 9/2020) i na koji način postupiti po zahtevu?
Obaveze lokalne poreske administracije u vezi utvrđivanje visine naknade za konverziju prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu, uređene su odredbama člana 3. Zakona o pretvaranju prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu.
Članom 3. predmetnog zakona, propisano je da visinu naknade za konverziju utvrđuje organ jedinice lokalne samouprave nadležan za imovinsko pravne odnose, u skladu sa aktom o utvrđivanju prosečne cene kvadratnog metra građevinskog zemljišta po zonama za utvrđivanje poreza na imovinu, donetim od strane jedinice lokalne samouprave, u skladu sa propisom kojim se uređuje porez na imovinu, na teritoriji na kojoj se nalazi građevinsko zemljište za koje je podnet zahtev za konverziju i sprovedenog postupka u skladu sa ovim zakonom. Tako utvrđena naknada predstavlja tržišnu vrednost predmetnog građevinskog zemljišta.
Visina naknade iz stava 1. ovog člana može se umanjiti u skladu sa uslovima propisanim ovim zakonom i propisima o kontroli državne pomoći.
Shodno navedenom, na zahtev organa za imovinskopravne odnose, lokalna poreska administracija dostavlja podatke o pripadajućoj zoni i prosečnoj ceni kvadratnog metra građevinskog zemljišta iz Odluke o utvrđivanju prosečnih cena kvadratnog metra građevinskog zemljišta u zoni na teritoriji opštine koja se koristi za utvrđivanje poreza na imovinu.
Pogledaj/preuzmi:
Stranica sa pitanjima i odgovorima iz oblasti rada lokalne poreske administracije organizuje se kroz saradnju projekta „Institucionalna podrška SKGO-treća faza“ koji sprovodi SKGO i programa „Reforma poreza na imovinu“ koji sprovodi HELVETAS, a koje podržava Švajcarska Vlada.
Lokalnoj poreskoj administraciji je dostavljeno rešenje drugostepenog organa, kojim je predmet vraćen na ponovni postupak i odlučivanje. U rešenju, drugostepeni organ nalaže prvostepenom organu da donese novi poresko-upravni akt. Razlozi za prihvatanje žalbe su - nisu dostavljeni svi dokazi (dostavnice, analitičke kartice i sl), a koje prvostepeni organ poseduje i smatra da je osnovano rađena prinudna naplata. Na koji način sprovesti rešenje drugostepenog organa, u daljem sprovođenju postupka po žalbi ako je dug već naplaćen?
Poništavanje poreskog upravnog akta u poreskom postupku uređeno je članom 152. Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji,a u stavu 3. navodi se:
“Ako drugostepeni organ nađe da će nedostatke prvostepenog poreskog postupka brže i ekonomičnije otkloniti prvostepeni poreski organ, on će svojim rešenjem poništiti prvostepeni poreski upravni akt i vratiti predmet prvostepenom poreskom organu na ponovni postupak. U tom slučaju drugostepeni organ dužan je da svojim rešenjem ukaže prvostepenom poreskom organu u kojem pogledu treba da dopuni postupak, a prvostepeni organ dužan je da u svemu postupi po drugostepenom rešenju i da bez odlaganja, a najkasnije u roku od 40 dana od dana prijema drugostepenog rešenja, donese novo rešenje”.
Shodno navedenom, smatramo da na osnovu stava drugostepenog organa, s obzirom da se više ne radi o postupku prinudne naplate i da se obvezniku ne može ponovo nalagati uplatu obaveze koja je već plaćena, prvostepeni organ u ponovnom postupku može sačiniti – zapisnik u kome bi se konstatovalo postupanje prvostepenog organa po nalozima iz drugostepenog rešenja, sa konstatacijom da je obaveza plaćena. Zapisnik se donosi u skladu sa članom 63. Zakona o opštem upravnom postupku.
Pogledaj/preuzmi:
Primer zapisnika_ponovni postupak.doc
Stranica sa pitanjima i odgovorima iz oblasti rada lokalne poreske administracije organizuje se kroz saradnju projekta „Institucionalna podrška SKGO-treća faza“ koji sprovodi SKGO i programa „Reforma poreza na imovinu“ koji sprovodi HELVETAS, a koje podržava Švajcarska Vlada.
Na koji način i kojim fizičkim licima utvrditi poresku obavezu poreza na imovinu na nepokretnosti, u slučajevima kada je utvrđeno na osnovu baze podataka da je poreski obveznik preminuo, da ne postoje ostavinska rešenja u bazi javnih beležnika, niti postoji podatak o licima koji su korisnici navedenih nepokretnosti, niti je poreski organ obavio terensku posetu i utvrdio na osnovu nje novo činjeničko stanje od značaja za oporezivanje?
Ispunjenje poreske obaveze u slučaju smrti fizičkog lica uređena je odredbama člana 22. Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji. Smrću poreskog obveznika prestaje njegova poreska obaveza. Poresku obavezu preminulog lica ispunjavaju naslednici, u okviru vrednosti nasleđene imovine i u srazmeri sa udelom pojedinog naslednika, u momentu prihvatanja nasledstva.
Svi postupci u odnosu na preminulo fizičko lice se obustavljaju danom smrti u skladu sa članom 45. Zakona o opštem upravnom postupku. Ukoliko je poreski organ donosio akta u poreskom postupku nakon smrti poreskog obveznika, na njegov JMBG, doneta su neosnovano i potrebno ih je stornirati u poreskom računovodstvu.
Ukoliko nije bilo ostavinske rasprave i rešeno pitanje zaostavštine, od dana smrti, obveznik poreza na imovinu na prava na nepokretnosti preminulog obveznika je držalac nepokretnosti. Obaveza je, dakle, držaoca nepokretnosti da lokalnoj poreskoj administraciji prema mestu gde se nepokretnost nalazi, dostavi dokaz o smrti poreskog obveznika i da podnese poresku prijavu PPI-2 za utvrđivanje poreza na imovinu, na svoje ime.
Sama činjenica da će držaoci takvih nepokretnosti dobiti rešenja o utvrđivanju obaveze bez poreskog kredita na preminulo lice, u velikom broju slučajeva će uticati da držaoci, kao poreski obveznici, dođu u poreski organ da rasprave stanje i podnesu poresku prijavu na svoje ime.
Poreski organ može u postupku da preduzme i sledeće radnje radi utvrđivanja novog činjeničkog stanja značajnog za oporezivanje, i to :
- dostavi poziv na adresu nepokretnosti;
- od nadležnog suda zatražiti dostavljanje ostavinskog rešenja ili podatka da li je podnet zahtev za pokretanje ostavinske rasprave;
- pošalje dopise drugim organima i organizacijama čije usluge koriste građani opštine koji bi mogli da pomognu u prikupljanju podataka koji su od značaja za postupak (EDB, PTT, komunalna preduzeća i sl.);
- odlazak na teren.
Shodno navedenom, preporuka je da poreski organ sačini službenu belešku o utvrđivanju činjeničnog stanja od značaja za oporezivanje, u kojoj će konstatovati i oceniti dokaze kojima raspolaže u smislu utvrđivanja tačnog stanja i utvrđivanja obaveza obveznicima koji imaju oporeziva prava.
Stranica sa pitanjima i odgovorima iz oblasti rada lokalne poreske administracije organizuje se kroz saradnju projekta „Institucionalna podrška SKGO-treća faza“ koji sprovodi SKGO i programa „Reforma poreza na imovinu“ koji sprovodi HELVETAS, a koje podržava Švajcarska Vlada.
Da li objekte koji su u najvećem broju slučajeva potpuno otvoreni (nadstrešnica) i služe u svrhu rezanja građe (bansek) treba razvrstavati u poslovne zgrade ili u pomoćne objekte za svrhu utvrđivanja poreza na imovinu?
Zakon o porezima na imovinu odredbama člana 6b definiše pojam pomoćnih objekata.
Pomoćni objekti su:
(1) samostalni objekti koji ne služe za stanovanje ili obavljanje delatnosti i ne razvrstavaju se u objekte iz člana 6a stav 1. tač. 5) do 7) ovog zakona, i to:
- pomoćni objekti koji nisu zgrade (bunari, bazeni, rezervoari, cisterne i sl.);
- pomoćne zgrade (prizemne zgrade i zgrade čija je podna površina ispod površine zemlje) koje su u funkciji stambenog, odnosno poslovnog objekta, koji je izgrađen na istom zemljištu (kotlarnice, podrumi, šupe za smeštaj ogreva i sl.);
(2) ekonomski objekti, u skladu sa zakonom kojim se uređuju planiranje i izgradnja;
(3) nadstrešnice osnove preko 10 m2 koje su samostalni objekti.
Ako objekat čini više posebnih celina koje se mogu svrstati u različite grupe, svaka posebna celina u okviru objekta se, za potrebe utvrđivanja poreza na imovinu, svrstava u odgovarajuću grupu nepokretnosti.
Shodno navedenom, ukoliko objekat služi za obavljanje delatnosti ne bi mogao da se razvrsta u grupu “garaže i pomoćni objekti”.
Stranica sa pitanjima i odgovorima iz oblasti rada lokalne poreske administracije organizuje se kroz saradnju projekta „Institucionalna podrška SKGO-treća faza“ koji sprovodi SKGO i programa „Reforma poreza na imovinu“ koji sprovodi HELVETAS, a koje podržava Švajcarska Vlada.
Poreski obveznik je 2009. godine zadužen za samodoprinos prema zaradama zaposlenih. U 2016. godini mu je uručeno rešenje o prinudnoj naplati, s tim da nije bilo uplata za navedeno zaduženje. Da li je nastupila apsolutna zastarelost, s obzirom da je rešenje o prinudnoj naplati uručeno 2016. godine?
Prekid roka zastarelosti uređen je odredbama člana 114d Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji. Ova odredba u Zakonu o izmenama i dopunama Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji u primeni je od 08.07.2007. godine. Navedenim članom propisano je da se zastarelost prekida svakom radnjom Poreske uprave – poreskog organa, preduzetom protiv poreskog dužnika u cilju utvrđivanja i naplate poreza i sporednih poreskih davanja, odnosno radnjom poreskog obveznika preduzetom u cilju ostvarivanja prava na povraćaj, poreski kredit, refakciju i refundaciju, kao i namirenje dospelih obaveza putem preknjižavanja i povraćaj sporednih poreskih davanja. Posle prekida zastarelost počinje teći iznova, a vreme koje je proteklo pre prekida ne računa se u rok za zastarelost.
Odredbama člana 114ž Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji koji je u primeni od 27.03.2009. godine definisana je apsolutna zastarelost. Pravo na utvrđivanje, naplatu, povraćaj, poreski kredit, refakciju, refundaciju, kao i namirenje dospelih obaveza putem preknjižavanja poreza, uvek zastareva u roku od deset godina od isteka godine u kojoj je porez trebalo utvrditi ili naplatiti, odnosno u kojoj je izvršena preplata.
Članom 114z Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji koji je uveden od 04.07.2014. godine i izmenjen od 01.01.2016. godine, propisuje se zastoj zastarelosti prava na utvrđivanje i naplatu poreza i sporednih poreskih davanja.
Zastarelost prava Poreske uprave na utvrđivanje i naplatu poreza i sporednih poreskih davanja ne teče:
Vreme trajanja zastoja zastarelosti produžava apsolutnu zastarelost. Shodno navedenom, radnja dostavljanja rešenja o prinudnoj naplati 2016. godine ne produžava apsolutnu zastarelost.
Stranica sa pitanjima i odgovorima iz oblasti rada lokalne poreske administracije organizuje se kroz saradnju projekta „Institucionalna podrška SKGO-treća faza“ koji sprovodi SKGO i programa „Reforma poreza na imovinu“ koji sprovodi HELVETAS, a koje podržava Švajcarska Vlada.