U skladu sa članom 10. Pravilnika o standardnom klasifikacionom okviru i kontnom planu za budžetski sistem („Sl. glasnik RS“, br. 16/2016, 49/2016, 107/2016, 46/2017, 114/2017, 20/2018, 36/2018, 93/2018, 104/2018, 14/2019, 33/2019, 68/2019, 84/2019, 151/2020, 19/2021, 66/2021 i 130/2021) sintetički konto 011100 - Zgrade i građevinski objekti (u okviru Klase 000000 - Nefinansijska imovina) obuhvata zgrade i građevinske objekte koje korisnici sredstava, u obavljanju svoje delatnosti, koriste i kojima upravljaju. U okviru ovog sintetičkog konta sadržana su analitička konta na kojima se knjiže stambene zgrade i stanovi, poslovne zgrade, poslovni prostor i drugi objekti, saobraćajni objekti, vodovodna infrastruktura i ostali objekti.

Na osnovu napred navedenog mišljenja smo da pri određivanju konta odnosno ekonomske klasifikacije, fiskulturne sale škola se vode na kontu 011131-objekti za potrebe obrazovanja, obzirom da škole koriste fiskulturne sale za potrebe obavljanja svoje delatnosti, odnosno za potrebe fizičkog obrazovanja i vaspitanja.

Domovi kulture u selima, odnosno u mesnim zajednicama u seoskom području, vode se na kontu 011194 - ustanove kulture, obzirom da predstavljaju objekte koji se koriste za realizovanje zajedničkih potreba i interesa lokalnog stanovništva u oblasti kulture.

U skladu sa principom „ko može više može i manje“, mišljenja smo da se odredbe člana 34. Zakona o lokalnoj samoupravi o sazivanju sednice skupštine na zahtev ovlašćenog podnosioca zahteva (predsednika opštine, opštinskog veća ili jedne trećine odbornika) mogu primeniti i u situaciji kada je predsednik skupštine sednicu skupštine odložio usled nedostatka kvoruma, odnosno smatramo da se onome ko ima pravo da od predsednika skupštine zatraži sazivanje sednice skupštine, treba priznati i pravo da zatraži i ranije održavanje već sazvane sednice pa i ranije održavanje sednice odložene zbog nedostatka kvoruma. Ovo stoga što član 34. stav 7. Zakona o lokalnoj samoupravi, propisujući mogućnost da sednica bude odložena, bilo odlukom predsednika skupštine, bilo odlukom same skupštine, nije istovremeno propisao i krajnji datum za koji se sednica može odložiti. Priznavanje prava da se zahteva ranije održavanje sednice koju je odložio predsednik skupštine predstavljalo bi doslednu primenu prava sadržanog u članu 34. stav 2. Zakona o lokalnoj samoupravi o zahtevanju održavanja sednice skupštine i u situaciji kada jedna trećina odbornika smatra da je sednica odložena za predug vremenski period.

Međutim, smatramo da to pravo ne postoji u slučaju kada je sednica odložena odlukom same skupštine, u skladu sa članom 34. stav 7. Zakona o lokalnoj samoupravi, pod uslovom da je skupština istovremeno odredila i novi datum održavanja sednice. Ovo stoga što član 34. stav 2. Zakona o lokalnoj samoupravi predstavlja instrument usmeren isključivo ka predsedniku skupštine, a ne i ka samoj skupštini.

U skladu sa navedenim, mišljenja smo da bi jedna trećina odbornika imala pravo da zatraži da se sednica koja je odložena za 30. jun održi ranije, uz primenu rokova iz člana 34. stav 2. Zakona o lokalnoj samoupravi, pod uslovom da je odlaganje odredio predsednik skupštine, a ne sama skupština.

Način pružanja dodatne podrške od strane škola za učenike sa smetnjama u razvoju i invaliditetom regulisan je Pravilnikom o o kriterijumima i standardima pružanja dodatne podrške u obrazovanju dece, učenika i odraslih sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u vaspitnoj grupi, odnosno drugoj školi i porodici ("Službeni glasnik RS", broj 70/2018).

Škola za obrazovanje učenika i odraslih sa smetnjama u razvoju i invaliditetom i ustanova koja ima decu i učenike sa smetnjama u razvoju i invaliditetom (u daljem tekstu: pružalac dodatne podrške) pruža dodatnu podršku u skladu sa raspoloživim kapacitetima i to: 

1) detetu, učeniku i odraslom sa smetnjama u razvoju i invaliditetom tokom nastave ili aktivnosti u odeljenju ili grupi, a izuzetno pojedinačno;

2) roditelju, drugom zakonskom zastupniku, odnosno licu koje neposredno brine o detetu kroz savetodavni rad ili obuku;

3) zaposlenom kroz različite vidove stručnog usavršavanja;

4) ustanovi prilikom planiranja, programiranja i organizacije rada u sprovođenju inkluzivnog obrazovanja i vaspitanja.

Ustanova pružalac dodatne podrške ostvaruje dodatnu podršku u skladu sa raspoloživim kapacitetima. Raspoloživi kapaciteti se, između ostalog, odnose na lica za pružanje dodatne podrške. Lica za pružanje dodatne podrške, u smislu ovog pravilnika, jesu zaposleni u ustanovi na poslovima obrazovanja i vaspitanja za učenike sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u školama za obrazovanje učenika i odraslih sa smetnjama u razvoju i invaliditetom. Škola za obrazovanje učenika i odraslih sa smetnjama u razvoju i invaliditetom dužna je da prijavi raspoložive kapacitete za pružanje dodatne podrške, za narednu školsku godinu do 15. avgusta nadležnoj školskoj upravi i to podrazumeva da prikažu ukupan procenat angažovanja u pružanju dodatne podrške. Škola pružalac usluge procenat angažovanja prikazuje u odnosu na slobodan procenat koji pojedini zaposleni imaju do 100% a u skladu sa Pravilnikom o normi časova neposrednog rada sa učenicima nastavnika, vaspitača i stručnih saradnika u školi i koji predstavlja zakonski osnov za izradu rešenja o angažovanju tokom školske godine.

Članom 5. Pravilnika o normi časova neposrednog rada sa učenicima nastavnika, vaspitača i stručnih saradnika u školi je tačno navedeno da pored neposrednog rada nastavnik ima ostale obaveze koje su jasno struktuirane. Takođe članom 7. je propisana kategorija ostalih poslova. Nastavniku može da se rasporedi najviše 26 časova neposrednog rada nedeljno ali samo u situaciji kada on zamenjuje/preuzima časove drugog nastavnika jer konkusom nije obezbedio nastavnik koji ispunjava propisane uslove.

S obzirom da su škole pružaoci usluge u obavezi da prijave raspoložive kapacitete, informaciju o istom možete dobiti od nadležne školske uprave.

Zastarelost, kao oblik prestanka poreske obaveze, propisana je čl.114. - 114z Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji. U skladu sa važećim odredbama člana 114. Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji pravo nadležnog poreskog organa (lokalne poreske administracije) na utvrđivanje i naplatu poreza i sporednih poreskih davanja zastareva za pet godine od dana kada je zastarelost počela da teče.

Zastarelost prava na naplatu poreza i sporednih poreskih davanja počinje da teče od prvog dana naredne godine u odnosu na godinu u kojoj je obaveza poreskog dužnika dospela za plaćanje, što je propisano članom 114. stav 3. istog zakona.

Prekid roka zastarelosti uređen je odredbama člana 114d. Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji. Navedenim članom propisano je da se zastarelost prekida svakom radnjom Poreske uprave preduzetom protiv poreskog dužnika u cilju utvrđivanja i naplate poreza i sporednih poreskih davanja, odnosno radnjom poreskog obveznika preduzetom u cilju ostvarivanja prava na povraćaj, poreski kredit, refakciju i refundaciju, kao i namirenje dospelih obaveza putem preknjižavanja i povraćaj sporednih poreskih davanja. Posle prekida zastarelost počinje teći iznova, a vreme koje je proteklo pre prekida ne računa se u rok za zastarelost.

Poreski organ ne vodi računa o relativnoj zastarelosti po službenoj dužnosti, već isključivo ako se obveznik na nju pozove.

Odredbama člana 114ž Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji definisana je apsolutna zastarelost. Pravo na utvrđivanje, naplatu, povraćaj, poreski kredit, refakciju, refundaciju, kao i namirenje dospelih obaveza putem preknjižavanja poreza, uvek zastareva u roku od deset godina od isteka godine u kojoj je porez trebalo utvrditi ili naplatiti, odnosno u kojoj je izvršena preplata. Poreska uprava, po isteku roka od 10 godina, po službenoj dužnosti, donosi rešenje o prestanku poreske obaveze, odnosno o prestanku prava na povraćaj, poreski kredit, refakciju, refundaciju, kao i namirenje dospelih obaveza putem preknjižavanja poreza, zbog zastarelosti.

Pri tom nije potrebno da se poreski obveznik u pisanoj formi pozove na apsolutnu zastarelost, već to poreski organ treba da izvrši po službenoj dužnosti.

Članom 114z Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji propisuje se zastoj zastarelosti prava na utvrđivanje i naplatu poreza i sporednih poreskih davanja.

Zastarelost prava Poreske uprave na utvrđivanje i naplatu poreza i sporednih poreskih davanja ne teče:

1. za vreme od pokretanja upravnog spora do pravosnažne sudske odluke,
2. za vreme kada je drugim zakonom propisano da se poreski postupak ne može otpočeti, odnosno da se započeti poreski postupak prekida.
3. za vreme kada je u skladu sa odredbama čl. 73, 74, 74a i 74b ZPPPA, plaćanje dugovanog poreza odloženo.

Vreme trajanja zastoja zastarelosti iz stava 1. ovog člana ne računa se u apsolutni rok za zastarelost.

Zakonom o uslovnom otpisu kamata i mirovanju poreskog duga, na osnovu koga su jedinice lokalne samouprave donele svoje odluke o uslovnom otpisu kamate i mirovanju poreskog duga za izvorne javne prihode, uređen je prekid zastarelosti i produženje roka apsolutne zastarelosti. Članom 12. ovog zakona propisano je da se u periodu od 01. novembra 2012. godine do kraja perioda mirovanja glavnog poreskog duga, prekida zastarelost prava na naplatu poreskog duga, a period za koji je utvrđeno mirovanje poreskog duga ne uračunava se u rok za zastarelosti o čemu se mora voditi računa kada se odlučuje o podnetim zahtevima obveznika za zastarelost za naplatu. Za period mirovanja glavnog poreskog duga produžava se i rok apsolutne zastarelosti tog duga. Prema navedenom, o apsolutnoj zastarelosti LPA vodi računa po službenoj dužnosti i donosi rešenje o prestanku poreske obaveze i prenosu u vanbilansno poresko računovodstvo, vodeći računa o izvršenim uplatama poreskih obveznika kojima se prema ZPPPA namiruju poreske obaveze prema propisanom redosledu namirenja, kao i o zastoju zastarelosti koji produžava rok apsolutne zastarelosti.

Za odlučivanje o petogodišnjoj (relativnoj), zastarelosti poreski obveznik mora da podnese zahtev u pisanoj formi u kome ističe zahtev za zastarelost na naplatu poreza I sporednih poreskih davanja. Zakon o poreskom postupku i poreskoj administraciji nije ostavio mogućnost izbora na koja dugovanja i koje poreske obaveze će se odnositi pojedinačna uplata poreskog obveznika, već je jasno i precizno definisao redosled namirenja poreskih obaveza prilikom uplate (član 70.).

Odredbama člana 163a ZPPPA, u vanbilansno poresko računovodstvo prenose se i neplaćene poreske obveze za koje je nastupila zastarelost u skladu sa ZPPPA, što znači da se to odnosi i na apsolutnu i na relativnu zastarelost.

U konkretnom slučaju, polazi se od toga da nije bilo uslovnog otpisa kamate i mirovanja duga kao i zastoja zastarelosti po nekom od propisanih osnova (jer nije navedeno u pitanju). Prema navedenom, za obaveze iz 2009. godine sa pripadajućom kamatom, apsolutna zastarelost nastupila je 01.01.2020. godine, a za obaveze iz 2010. godine sa pripadajućom kamatom, apsolutna zastarelost je nastupila 01.01.2021. godine (pre izvršene uplate u 2021. godini). O tome je, shodno zakonu, lokalna poreska administracija trebalo da utvrdi prestanak obaveze po osnovu apsolutne zastarelosti po službenoj dužnosti sa navedenim datumima (01.01.2020. i 01.01.2021. godine). Uzimajući u obzir propisani redosled namirenja, uplatom u 2021. godini naplaćena je glavnica iz 2011, 2012. i deo glavnice 2021. godine.

Za kamatu obračunatu na dug iz 2011. godine (koja nije naplaćena uplatom izvršenom u 2021. godini), apsolutna zastarelost je nastupila 01.01.2022. godine. O tome je takođe lokalna poreska administracija trebalo da utvrdi apsolutnu zastarelost po službenoj dužnosti. Za kamatu na dug iz 2012. godine (koja nije naplaćena uplatom izvršenom u 2021. godini) nije nastupila apsolutna zastarelost (nastupila bi 01.01.2023. godine). Međutim, pošto je obveznik podneo zahtev za zastarelost 2022. godine, pre nego što je naplaćena kamata koja se odnosi na obavezu iz 2012. godine (opomena iz 2022. godine se ne može smatrati prekidom zastarelosti koji produžava rok za relativnu zastarelost za dug iz 2012. godine, jer nije izdata u roku od 5 godina), za tu kamatu je nastupila relativna zastarelost. Opomena iz 2022. godine prekida zastarelost obaveza nastalih od 1.1.2017. godine. Znači, uplata iz 2021. godine namiruje glavnicu iz 2011, 2012. i deo glavnice iz 2021. godine. Nakon knjiženja prestanka obaveze i prenosa u vanbilansnu evidenciju po osnovu zastarelosti (glavnica iz 2009. i 2010. godine i kamata na obaveze iz 2009, 2010, 2011. (apsolutna zastarelost) i kamata na obavezu iz 2012. godine (relativna zastarelost), obvezniku na upitu stanja ostaje deo nenaplaćene glavnice iz 2021. godine sa pripadajućom kamatom na tu glavnicu.

Članom 50. Zakona o javnim nabavkama je uređen sukob interesa, pa je predviđeno da je „naručilac dužan da preduzme sve mere u cilju utvrđivanja, sprečavanja i otklanjanja sukoba interesa u vezi sa postupkom javne nabavke, da bi se izbeglo narušavanje načela obezbeđenja konkurencije i jednakosti privrednih subjekata. 

Stavom 2. istog člana je propisano da sukob interesa između naručioca i privrednog subjekta obuhvata situacije u kojima predstavnici naručioca koji su uključeni u sprovođenje tog postupka ili mogu da utiču na ishod tog postupka, imaju direktan ili indirektan finansijski, ekonomski ili drugi privatni interes, za koji bi se moglo smatrati da dovodi u pitanje njihovu nepristrasnost i nezavisnost u tom postupku.

Sukob interesa u smislu stava 2. ovog člana naročito uključuje sledeće slučajeve:

1. ako predstavnik naručioca učestvuje u upravljanju privrednog subjekta ili
2. ako predstavnik naručioca ima više od 1% udela, odnosno akcija privrednog subjekta.

Predstavnikom naručioca u smislu stava 2. ovog člana naročito se smatra:

1. rukovodilac naručioca odnosno odgovorno lice naručioca, član upravnog, izvršnog ili nadzornog odbora naručioca;
2. član komisije za javnu nabavku, odnosno lice koje sprovodi postupak javne nabavke.

Privrednim subjektom u smislu stava 2. ovog člana smatra se ponuđač, član grupe ponuđača i podizvođač.

St. 2. i 3. ovog člana primenjuju se i na povezana lica predstavnika naručioca iz stava 4. ovog člana, i to lica koja su u: krvnom srodstvu u pravoj liniji; pobočnom srodstvu zaključno sa trećim stepenom srodstva; tazbinskom srodstvu zaključno s drugim stepenom srodstva; odnosu usvojitelja i usvojenika; braku, bez obzira da li je brak prestao ili nije; vanbračnoj zajednici; odnosu staratelja i štićenika.

Predstavnik naručioca iz stava 4. ovog člana dužan je da se izuzme iz postupka javne nabavke ukoliko u bilo kojoj fazi tog postupka dođe do saznanja o postojanju sukoba interesa.

Nakon otvaranja ponuda ili prijava, predstavnik naručioca iz stava 4. tačka 2) ovog člana potpisuje izjavu o postojanju ili nepostojanju sukoba interesa.“

Dakle, sukob interesa postoji kada predstavnici naručioca (rukovodilac naručioca odnosno odgovorno lice naručioca, član upravnog, izvršnog ili nadzornog odbora naručioca, član komisije za javnu nabavku, odnosno lice koje sprovodi postupak javne nabavke i  njihova povezana lica, i to lica koja su u: krvnom srodstvu u pravoj liniji; pobočnom srodstvu zaključno sa trećim stepenom srodstva; tazbinskom srodstvu zaključno s drugim stepenom srodstva; odnosu usvojitelja i usvojenika; braku, bez obzira da li je brak prestao ili nije; vanbračnoj zajednici; odnosu staratelja i štićenika) koji su uključeni u sprovođenje tog postupka ili mogu da utiču na ishod tog postupka, imaju direktan ili indirektan finansijski, ekonomski ili drugi privatni interes, za koji bi se moglo smatrati da dovodi u pitanje njihovu nepristrasnost i nezavisnost u tom postupku, a to naročito uključuje situacije ako predstavnik naručioca učestvuje u upravljanju privrednog subjekta ili ima više od 1% udela, odnosno akcija privrednog subjekta.

Iz navedenog opisa sukoba interesa proizilazi da je Opštinska uprava Naručilac, a najpovoljniji ponuđač je član opštinskog veća koji je i zakonski zastupnik privrednog subjekta, dakle, učestvuje u upravljanju privrednog subjekta.

Takođe, treba utvrditi da li je taj član opštinskog veća uključen u sprovođenje tog postupka ili može da utiče na ishod tog postupka, jer ako je potpisivao bilo koje dokumente iz predmetnog postupka, ili u bilo kojoj fazi na bilo koji način bio uključen u predmetni postupak, a svakako po svojoj poziciji može da se smatra da može da utiče na ishod postupka, onda ne može da se izbegne sukob.