Pružanje usluge Lični pratilac deteta može biti organizovano na način da jedan lični pratilac bude angažovan za dvoje ili više dece – u tom smislu ne postoje nikakva ograničenja. Imajući u vidu da se aktivnosti ličnog pratioca deteta planiraju i realizuju u skladu sa individualnim potrebama deteta u oblasti kretanja, održavanja lične higijene, hranjenja, oblačenja i komunikacije sa drugima, potrebno je da procena Interresorne komisije i procena Centra za socijalni rad obuhvati sve aspekte sposobnosti i potreba deteta, odnosno da jasno bude naznačeno za kojom vrstom podrške dete ima potrebu od strane ličnog pratioca, a u skladu sa članom 86. Pravilnika o bližim uslovima i standardima za pružanje usluga socijalne zaštite.

Član 6. stav 2. Zakona o pretvaranju prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu glasi: „Odredbe ovog zakona se odnose na imovinu kupljenu u postupku javnog oglašavanja, po tržišnim uslovima, koja obuhvata pravo svojine na objektu sa pripadajućim pravom korišćenja na izgrađenom građevinskom objektu.....“, tako da tumačenjem ove odredbe dolazimo da zaključka da se odredba člana 6. stav 2. Zakona odnosi na isključivo izgrađeno građevinsko zemljište.

Članom 5. st. 1. tač. 3. Zakona o ozakonjenju propisano je da predmet ozakonjenja ne mogu biti objekti koji su izgrađeni na površinama javne namene, ili gde je planom predviđena izgradnja objekata javne namene. Međutim, stavom 3. istog člana Zakona propisan je izuzetak od ovog uslova, tako što se dozvoljava ozakonjenje objekta koji je sagrađen delom na površini javne namene, pod uslovom da podnosilac zahteva pribavi saglasnost upravljača javnog dobra.

Dakle, potrebno je da se podnosilac zahteva usmeri u delu da zatraži saglasnost upravljača puta, jer je to uslov za nastavak postupka ozakonjenja objekta.

Član 10. ZPPPA propisuje: poresko-pravni odnos je odnos javnog prava koji obuhvata prava i obaveze u poreskom postupku Poreske uprave I lokalne poreske administracije (poreski organ) s jedne i fizičkog, odnosno pravnog lica, s druge strane, kojim se uređuje:

1. obaveza plaćanja poreza, obaveza obezbeđenja poreske obaveze i obaveza plaćanja sporednih poreskih davanja od strane fizičkog, odnosno pravnog lica i pravo poreskog organa da zahteva ispunjenje ovih obaveza;
2. obaveza fizičkog, odnosno pravnog lica da, u skladu sa zakonom, utvrdi porez, odnosno, po odbitku, naplati porez u ime poreskog obveznika, vodi propisano računovodstvo, podnosi poreske prijave, dostavlja poreskom organu  traženu dokumentaciju i podatke, ne obavlja plaćanja na način drukčiji od propisanog, dozvoli pregled svog poslovanja službenom licu poreskog organa  i druge zakonom utvrđene obaveze činjenja, nečinjenja ili trpljenja, u cilju blagovremenog i pravilnog plaćanja poreza, kao i pravo poreskog organa  da zahteva ispunjenje ovih obaveza.

ZPPPA u članu 25. propisuje  da su obaveze poreskog obveznika, da između ostalog:

• podnese poresku prijavu poreskom organu  na propisanom obrascu, u roku i na način uređen poreskim propisima;
• podnese dokumentaciju i pruži informacije koje zahteva poreski organ, u skladu sa poreskim propisima;
• plaća porez na način, pod uslovima i u roku propisanom zakonom;
• ne ometa i ne sprečava službena lica koja učestvuju u poreskom postupku u obavljanju zakonom utvrđene dužnosti.

Članom 44. ZPPPA propisano je da poreski organ može zahtevati od poreskog obveznika i trećih lica da, u roku koji on odredi, dostave na uvid i proveru poslovne knjige i evidencije, računovodstvene iskaze, poslovnu dokumentaciju i druge isprave i dokaze, radi utvrđivanja činjeničnog stanja. Poreski organ odlučuje da li će se isprave dostaviti na uvid i proveru u njegovim službenim prostorijama, odnosno elektronskim putem, ili će se uvid i provera obaviti kod lica koje je dužno da ih dostavi.

Član 45. ZPPPA propisuje da je poreski obveznik dužan  da, na zahtev poreskog organa i u razumnom roku koji ona odredi, pruži sve raspoložive informacije, neophodne za utvrđivanje činjeničnog stanja od značaja za oporezivanje.

Obaveza učestvovanja poreskog obveznika u postupku poreske kontrole uređena je članom 127. ZPPPA I poreski obveznik je dužan da učestvuje u utvrđivanju činjeničnog stanja i daje obaveštenja i izjave na zahtev poreskog inspektora. Ako nije u mogućnosti da prisustvuje poreskoj kontroli, poreski obveznik će odrediti lice koje, u njegovo ime, izvršava obaveze. Neizvršavanje obaveza poreskog obveznika ne odlaže vršenje poreske kontrole.

Znači, postupanje poreskog obveznika u vezi podnošenja poreskih prijava, pružanja informacija, učestvovanja u poreskoj kontroli uređeno je ZPPPA i za nepostupanje su istim zakonom propisane kazne I prekršajna odgovornost.

Članom 54. ZPPPA propisano je da utvrđivanje poreza obavlja:

1. sam poreski obveznik (samooporezivanje);
2. poreski organ, donošenjem poreskog rešenja, i to:

           (1) u postupku poreske kontrole - ako poreski obveznik, suprotno zakonu, ne obavi utvrđivanje poreske obaveze ili  ga izvrši netačno ili nepotpuno;

           (2) u slučajevima kada je zakonom propisano da se ne sprovodi samooporezivanje ili kada je zakonom propisano da se, uprkos samooporezivanju, poresko rešenje mora doneti.

U članu 55. stav 1. ZPPPA propisano je da poresko rešenje o utvrđivanju poreza u postupku poreske kontrole (kada obveznik ne izvrši samooporezivanje) poreski organ donosi na osnovu podataka iz poslovnih knjiga i evidencija poreskog obveznika, i činjeničnog stanja utvrđenog u postupku kontrole, u skladu sa odredbom člana 129. ovog zakona.

U stavu 2. istog člana propisano je da  poresko rešenje o utvrđivanju poreza (kada se ne vrši samooporezivanje), LPA donosi na osnovu podataka iz evidencija nadležnih organa, podataka iz poreske prijave, odnosno izmenjene poreske prijave a, po potrebi, i na osnovu podataka iz poslovnih knjiga i evidencija poreskog obveznika. Stavom 3 istog člana propisano je da ako poreski obveznik ne podnese poresku prijavu, poresko rešenje o utvrđivanju poreza doneće se na osnovu podataka iz poslovnih knjiga i evidencija poreskog obveznika i činjeničnog stanja utvrđenog u postupku kontrole, a stavom 4. je dalje propisano da, izuzetno od stava 2. ovog člana, ako poreski obveznik ne podnese poresku prijavu, poresko rešenje o utvrđivanju poreza, poreski organ donosi bez prethodnog izjašnjenja obveznika o činjenicama koje su od značaja za odlučivanje, kada se utvrđivanje poreza vrši na osnovu podataka iz evidencija nadležnih organa, odnosno dokumentacije izdate od strane nadležnih organa i javnih beležnika.

Članom 51. ZPPPA propisano je da u poreskom postupku teret dokaza snosi:

1. poreski organ  - za činjenice na kojima se zasniva postojanje poreske obaveze;
2. poreski obveznik - za činjenice od uticaja na smanjenje ili ukidanje poreza.

Sumnja koja proistekne zbog uskraćivanja informacija, odnosno nedostavljanja dokaza od strane poreskog obveznika koji je, u skladu sa ovim zakonom, dužan da ih dostavi poreskom organu, može u postupku utvrđivanja poreske obaveze biti na njegovu štetu.

Član 33. Zakona o porezima na imovinu propisuje da nadležni organ jedinice lokalne samouprave utvrđivanje poreza vrši na osnovu podataka iz poreske prijave, poslovnih knjiga poreskog obveznika, podataka iz evidencija nadležnih organa i drugih podataka kojima taj organ raspolaže, a od značaja su za utvrđivanje poreske obaveze.

Vašom odlukom o lokalnim komunalnim taksama uređeno je kako se prijavljuju podaci od značaja za utvrđivanje taksi. Napominjemo da se firmarina plaća samo ako je obveznik na poslovnom prostoru istakao firmu, odnosno bilo koji naziv koji upućuje da to lice obavlja delatnost na tom prostoru.

Prema tome, ZPPPA i Zakon o porezima na imovinu uredili su postupanje poreskog organa I u situaciji kada obveznik neće da učestvuje u poreskom postupku, a poreski organ raspolaže podacima iz službene evidencije ili utvrdi činjenice od značaja za oporezivanje. Bitno je da poreski organ mora imati dokaze o činjenicama na kojima se zasniva postojanje poreske obaveze.

POREZ NA IMOVINU:

Ako se radi o poreskom obvezniku koji vodi poslovne knjige I nije izvršio samooporezivanje podnošenjem poreske prijave PPI-1, LPA će na osnovu raspoloživih podataka iz katastra nepokretnosti I drugih izvora, utvrditi porez na imovinu u postupku poreske kontrole (donošenjem zapisnika i rešenja u postupku poreske kontrole shodno odredbama čl. 118-129. ZPPPA). Na rešenje o kontroli poreski obveznik ima pravo žalbe, pri čemu u postupku po žalbi obveznik ima obavezu da priloži dokaze (prema članu 143 ZPPPA u postupku po žalbi teret dokazivanja je na žaliocu).

Ukoliko je obveznik poreza na imovinu lice koje ne vodi poslovne knjige, porez na imovinu možete utvrditi primenom člana 55. stav 4. ZPPPA, odnosno na osnovu podataka iz Katastra nepokretnosti, koji predstavljaju podatke iz evidencije nadležnih organa. Tada LPA nema obavezu da sprovodi postupak poreske kontrole I sačinjava zapisnik u kome utvrđuje sve činjenice na osnovu kojih se utvrđuje porez na imovinu, već može samo da sačini službenu belešku u kojoj konstatuje sve činjenice od značaja za utvrđivanje poreske obaveze. Podaci iz službene beleške se unose u aplikaciju umesto podataka iz poreske prijave I na osnovu njih se donosi rešenje o utvrđivanju poreza na imovinu.

LOKALNA KOMUNALNA TAKSA (FIRMARINA):

U vezi utvrđivanja lokalne komunalne takse za isticanje firme na poslovnom prostoru, obaveza se utvrđuje u skladu sa odlukom vaše opštine I svih raspoloživih podataka I utvrđenih činjenica, o čemu LPA ima dokumentaciju kojom to može dokazati.

Napominjemo da je članom 49. ZPPPA uređen uviđaj I sačinjavanje zapisnika o uviđaju, koji se može koristiti  kao dokaz od značaja za postojanje obaveze lokalne komunalne takse.

Takođe, LPA može sačiniti I zapisnik o poreskoj kontroli u kome će utvrditi sve činjenice od značaja za utvrđivanje lokalne komunalne takse, pri čemu će podaci iz zapisnika biti uneti u aplikaciju kao elementi za utvrđivanje takse. Pre donošenja rešenja, obvezniku treba uručiti zapisnik, kako bi imao mogućnost dostavljanja primedbi. Potom se donosi rešenje o utvrđivanju lokalne komunalne takse, na koje obveznik ima pravo žalbe I obavezu dostavljanja dokaza uz žalbu.

U svakom slučaju, obaveza je poreskog organa (LPA), da izvrši utvrđivanje poreskih obaveza obvezniku za koga ima dokaze I utvrđene činjenice  o postojanju poreske obaveze.

Na osnovu navoda da je od predškolske ustanove dobijen samo pedagoški profil deteta, a ne i celovit individualni obrazovni plan, Interresorna komisija nema dokaza da je u predškolskoj ustanovi sa detetom rađeno po IOP-u.

Osnovna škola u koju je upisano dete dužna je da postupi u skladu sa Pravilnikom o bližim uputstvima za utvrđivanje prava na individualni obrazovni plan, njegovu primenu i vrednovanje. Na osnovu ovog Pravilnika, ustanova u koju dolazi dete mora najpre da uradi pedagoški profil deteta, da u periodu od tri meseca sprovede mere individualizacije, da obavesti roditelje da dete ostvaruje pravo na IOP, da dobije saglasnost roditelja i da pristupi planiranju i sprovođenju IOP1. Nakon najmanje tri meseca sprovođenja IOP1, škola može da predloži prelazak na individualni plan sa izmenjenim ishodima (IOP2), za šta je neophodno prethodno pribaviti mišljenje Interresorne komisije i saglasnost roditelja.

Na osnovu prethodno navedenog, mišljenja smo da u ovoj situaciji nije celishodno da se u okviru mišljena IKR kao mera podrške učeniku navede IOP2.