Shodno čl. 77. Zakona o zaposlenima u AP i JLS nacrt kadrovskog plana priprema se u skladu sa budžetskim kalendarom, istovremeno sa nacrtom budžeta autonomne pokrajine, odnosno jedinice lokalne samouprave, tako da bude usaglašen sa sredstvima obezbeđenim budžetom.
Kadrovski plan u jedinici lokalne samouprave usvaja skupština grada, opštine, odnosno gradske opštine istovremeno sa odlukom o budžetu jedinice lokalne samouprave, odnosno gradske opštine. 
Članom 78. istog Zakon se propisuje da se izmena Kadrovskog plana može vršiti u slučaju izmene odluke o budžetu.
Dakle, izmena kadrovskog plana je moguća samo izmenom doluke o budžetu, uz poštovanje odrebi Zakona o zaposlenima u AP i JLS, kao drugih propisa koji regulišu donošenje odnosno izmenu odluke o budžetu. Što se tiče izmena samog kadrovskog plana, potrebno je iskazati navedeno uvećanje broja zaposlenih.

Članom 178. Zakona o zaposlenima u autonomnim pokrajinama i jednicama lokalne samouprave je propisano da najmanje dva člana žalbene komisije moraju da imaju stečeno visoko obrazovanje iz naučne oblasti pravne nauke na osnovnim akademskim studijama u obimu od najmanje 240 ESPB bodova, master akademskim studijama, master strukovnim studijama, specijalističkim akademskim studijama, specijalističkim strukovnim studijama, odnosno na osnovnim studijama u trajanju od najmanje četiri godine ili specijalističkim studijama na fakultetu, sa najmanje pet godina radnog iskustva u struci. 

Istovremeno, Zakonom nije propisano ko ne može biti član žalbene komisije, a da pri tom ispunjava zakonske uslove, što dalјe znači da to mogu biti zaposleni u Opštinskoj upravi.

U tom kontekstu treba obratiti pažnju na odredbe da se rad žalbene komsije procesno odvija u skladu sa odredbama Zakona o opštem upravnom postupku, kao i na odredbe čl. 180. Zakona o zaposlenima u AP i JLS, a koje se odnosu na izuzeće člana žalbene komisije u pojedinačnom žalbenom postupku.

Shodno čl. 81. Zakona o zaposlenima u AP i JLS izvršilačko radno mesto popunjava se trajnim premeštajem, sprovođenjem internog konkursa, preuzimanjem službenika ili zasnivanjem radnog odnosa nakon sprovedenog javnog konkursa. 

Članom 82. istog Zakona je propisan redosled radnji pri popunjavanju radnih mesta. 

Pri popunjavanju izvršilačkog radnog mesta prednost ima premeštaj službenika, sa napredovanjem ili bez njega. 

Ako poslodavac odluči da radno mesto ne popuni premeštajem, sprovodi se interni konkurs. Ako interni konkurs nije uspeo, radno mesto može da se popuni preuzimanjem službenika od drugog poslodavca iz člana 4. ovog zakona, odnosno iz državnog organa. 

Ako se radno mesto ne popuni ni preuzimanjem službenika, obavezno se sprovodi javni konkurs. 

Ako ni javni konkurs nije uspeo, radno mesto se ne popunjava, ali poslodavac može odlučiti da se sprovede novi javni konkurs. 

Dakle, u konkretnom slučaju nije potrebno sprovoditi interni konkurs, budući da je prva radnja pri popunjavanju radnih mesta upravo premeštaj službenika. 

Tek ukoliko poslodavac odluči da radno mesto ne popuni premeštajem službenika sprovodi se interni konkurs, koji tada predstavlja obaveznu fazu i prethodi eventualnim drugim radnjama popunjavanja radnih mesta.

Shodno čl. 79. Zakona o zaposlenima u AP i JLS radno mesto može da se popuni kad se ispune dva uslova: da je radno mesto predviđeno Pravilnikom i da je njegovo popunjavanje predviđeno Kadrovskim planom za tekuću godinu.

Kad se oba uslova ispune, rukovodilac organa, službe ili organizacije odlučuje da li je potrebno da se radno mesto popuni. 

Čl. 82. istog Zakona je propisano da pri popunjavanju izvršilačkog radnog mesta prednost ima premeštaj službenika, sa napredovanjem ili bez njega. 

Ako poslodavac odluči da radno mesto ne popuni premeštajem, sprovodi se interni konkurs. 

Ako interni konkurs nije uspeo, radno mesto može da se popuni preuzimanjem službenika od drugog poslodavca iz člana 4. ovog zakona, odnosno iz državnog organa. 

Ako se radno mesto ne popuni ni preuzimanjem službenika, obavezno se sprovodi javni konkurs. 

Ako ni javni konkurs nije uspeo, radno mesto se ne popunjava, ali poslodavac može odlučiti da se sprovede novi javni konkurs. 

Odgovor na pitanje bi, shodno tumačenju zakonskih odredbi, bio da se na navedni način ne može jednostavno ovlastiti lice za obavljenja poslova tehničkog sekretara odnosno bilo kog drugog posla.

Shodno čl. 28. Zakona o zaposlenima u AP i JLS službenik ima pravo na odmore i odsustva prema opštim propisima o radu i kolektivnom ugovoru. Službenik ima pravo na godišnji odmor od najmanje 20, a najviše 30 radnih dana, prema merilima određenim opštim aktom poslodavca.

Članom 17a Aneksa Posebnog kolektivnog ugovora za državne organe je propisano: 

Dužina godišnjeg odmora zaposlenog utvrđuje se tako što se zakonski minimum uvećava prema sledećim kriterijumima, i to: 

1) Po osnovu doprinosa na radu: 

    (1) zaposlenom koji se naročito istakao na radu - za 5 radnih dana, 

    (2) zaposlenom koji se istakao na radu - za 3 radna dana, 

    (3) zaposlenom koji je ostvario standardni učinak na radu - 1 radni dan; 

2) Po osnovu stručne spreme: 

    (1) zaposlenom sa visokim obrazovanjem stečenim na osnovnim akademskim studijama u obimu od najmanje 240 ESPB bodova, master akademskim studijama, specijalističkim akademskim studijama, specijalističkim strukovnim studijama, odnosno na osnovnim studijama u trajanju od najmanje četiri godine ili specijalističkim studijama na fakultetu i zaposlenom sa stečenim visokim obrazovanjem na osnovnim akademskim studijama u obimu od najmanje 180 ESPB bodova, osnovnim strukovnim studijama, odnosno na studijama u trajanju do tri godine - za 5 radnih dana, 

    (2) zaposlenom sa srednjom školskom spremom - za 3 radna dana, 

    (3) zaposlenom sa ostalim stepenima školske spreme - za 1 radni dan; 

3) Po osnovu godina rada provedenih u radnom odnosu: 

    (1) zaposlenom preko 30 godina rada provedenih u radnom odnosu - za 5 radnih dana, 

    (2) zaposlenom od 25 do 30 godina rada provedenih u radnom odnosu - za 4 radna dana, 

    (3) zaposlenom od 15 do 25 godina rada provedenih u radnom odnosu - za 3 radna dana, 

    (4) zaposlenom od 5 do 15 godina rada provedenih u radnom odnosu - za 2 radna dana, 

    (5) zaposlenom do 5 godina rada provedenih u radnom odnosu - za 1 radni dan; 

4) Po osnovu uslova rada: 

    (1) za rad na radnim mestima sa povećanim rizikom - za 3 radna dana, 

    (2) za rad na radnom mestu na kojima je uvedeno skraćeno radno vreme - za 10 radnih dana, 

    (3) za noćni rad - za 2 radna dana; 

5) Zaposlenoj osobi sa invaliditetom - za 5 radnih dana; 

6) Po osnovu brige o deci i članovima uže porodice: 

    (1) roditelju, usvojitelju, staratelju ili hranitelju sa jednim maloletnim detetom - za 2 radna dana, a za svako naredno maloletno dete po 1 radni dan, 

    (2) samohranom roditelju sa detetom do 14 godina - za 3 radna dana, s tim što se ovaj broj dana uvećava za po 2 radna dana za svako naredno dete mlađe od 14 godina, 

    (3) zaposlenom koji se stara o članu uže porodice koji je ometen u razvoju, ima teško telesno oštećenje ili bolest usled koje je potpuno ili vrlo slabo pokretan - za 5 radnih dana. 

Godišnji odmor, koji se utvrdi nakon primene svih kriterijuma, ne može se koristiti u trajanju dužem od 25 radnih dana. 

Zaposleni sa navršenih 30 godina rada provedenih u radnom odnosu ima pravo na godišnji odmor u trajanju od 30 radnih dana. 

Samohranim roditeljem u smislu ovog člana smatra se roditelj koji sam vrši roditeljsko pravo, kada je drugi roditelj nepoznat, ili je umro, ili sam vrši roditeljsko pravo na osnovu odluke suda ili kada samo on živi sa detetom, a sud još nije doneo odluku o vršenju roditeljskog prava i u drugim slučajevima utvrđenim zakonom kojim se uređuju porodični odnosi.